Dit jaar bestaat Erasmus+ 35 jaar. We staan daar graag bij stil met een serie portretten van personen die op de een of andere manier betrokken zijn bij ons programma. Wat zijn hun ervaringen? Wat heeft het gebracht? Op welke manier heeft Erasmus+ bijgedragen? En waar hoop je over 35 jaar te zijn? We vragen het Tim Hertsenberg, programmacoördinator bij ISA.

Wat doen jullie bij ISA?

ISA is als internationale ngo gericht op de ontwikkeling van jongeren, waarbij we sport inzetten als middel. Door middel van lokale samenwerkingen met ‘community based organisations’ trainen we stafleden, coaches en jongeren. Daarbij willen we elkaars capaciteiten opbouwen en versterken en talenten ontdekken en katalyseren. Sport speelt hierbij een belangrijke rol. Sporten is namelijk belangrijk voor iedereen, en inclusiviteit is hierbij superbelangrijk. Op het sportveld komen jongeren in contact met anderen, maar ook met zichzelf. Met sportactiviteiten die zijn gefocust op life skills ontwikkelen ze skills die ze in het dagelijks leven kunnen toepassen.

In het project She Got Game ligt de focus op meiden. Met sport heb je plezier en blijf je fysiek en mentaal gezond, maar ook de sociale component is belangrijk. Tijdens het sporten leer je elkaar kennen zonder iets te zeggen. En als je elkaar kent, is het makkelijker om los te komen. Bij She Got Game ben ik begonnen als projectmedewerker en daarna coördinator geworden. Op mijn allereerste werkdag ging ik voor het project naar Londen. Ik wist bij mijn start niet veel van sport en meiden, maar het heeft me gegrepen. Het was leerzaam om meteen mee te doen. Je leert direct meer over het onderwerp en het Samenwerkingspartnerschap.

Hoe zijn de ervaringen met Erasmus+?

In mijn functie als programmacoördinator heb ik veel contact gehad met het Nationaal Agentschap van Erasmus+ Jeugd. Ik heb dat ervaren als transparant, eerlijk en toegankelijk. Als er wat was of als iets moeilijk liep, waren zij beschikbaar om hierover te sparren. Iedereen stond altijd klaar en dacht mee. We hebben geen starre relatie maar gaan heel open met elkaar om en kunnen samen sparren. Uiteindelijk willen we hetzelfde bereiken. Ik kon dat erg waarderen.

Wat is de + van Erasmus+?

Om te beginnen kom je in contact met partners in andere landen en ervaart daarmee andere contexten. Je ontmoet inspirerende personen en komt in vreemde contexten. Er wordt van je verwacht om op grotere lijnen te denken, creatief te zijn en uit je comfort zone te treden. Je leert veel over jezelf en door de contacten in andere landen en wijken, kun je relativeren wat er in Nederland speelt. Tegelijkertijd ben je like-minded met de partners. Je herkent de problematiek en we waren als partnerschap super gemotiveerd om hiervoor een oplossing te ontwikkelen.

De combinatie van kennis ontwikkelen én die kennis actief in de praktijk brengen: dat vind ik sterk aan Erasmus+. Hierbij gaat het nog wel veel over het genereren van kennis, met op het laatst bijvoorbeeld een training over die kennis. De tijd is dan kort om te zien wat de kennis in de praktijk doet en wat de impact is van alles. Ik zou het mooi vinden als we vanaf het begin meteen impact realiseren. In ons nieuwe voorstel willen we van ‘girls engagement’ naar ‘girls empowerment’ gaan. Daarbij is het plan om de opgedane kennis vanuit She Got Game meteen toe te passen.

Waar droom jij van over 35 jaar?

Dat het vanzelfsprekend is dat meiden de mogelijkheid hebben om te kunnen deelnemen aan diverse sportactiviteiten, zichzelf binnen deze activiteiten kunnen ontwikkelen op persoonlijk en professioneel vlak en uiteindelijk doorgroeien in een rol waar ze zelf impact realiseren binnen hun eigen omgeving. De focus ligt nu op participatie en de stap naar engagen en empoweren moet veelal nog worden gemaakt. Daarvoor is het nodig om te geloven in meiden en hun capaciteiten. Ik geloof echt dat ze het kunnen, maar de omgeving moet het vaak nog herkennen en erkennen.

Dit moet absoluut binnen 35 jaar gelukt zijn, maar ik hoop en verwacht dat het eerder lukt om meiden te empoweren. Het moet dan in het beleid zitten van organisaties en in de skills van jeugdwerkers, leraren en coaches. Veranderingen kosten tijd. Nu is 35 jaar heel veel tijd, maar 2 tot 3 jaar lijkt me te snel om een structurele verandering teweeg te hebben gebracht. Wat mij betreft moet het over 10 jaar gelukt zijn. We zijn er nu nadrukkelijk mee bezig, maar ik hoop dat het in de toekomst part of the deal is en dat het zowel in beleid als in de praktijk vanzelfsprekend is voor meiden.

Persoonlijk denk ik dat ik altijd bij dit onderwerp betrokken blijf. Ik werk graag met jongeren en dat zijn 50% meiden. Nu ben ik 28 en als Erasmus+ 35 jaar verder is, ben ik 63. Dan ben ik nog niet met pensioen en ik hoop dat meiden dan nog steeds structureel terugkomen in mijn plannen en altijd op de voorgrond staan.

Je leert veel over jezelf en door de contacten in andere landen en wijken, kun je relativeren wat er in Nederland speelt. Tim Hertsenberg